Geçen gün ayakkabı olayım dedim, dilim çok sivriymiş, parmakları büzüştürüyormuş, iş vermediler. Hadi dedim eldiven olayım, öyle bir soğuk nevaleymişim ki kimseyi ısıtamamışım. Vazgeçtim kerpeten oldum, aman neymiş hiçbir şeyi sıkamayacak kadar güçsüzmüşüm. Dikiş makinesi olayım dedim, her genç kızın rüyası ben değilmişim. Oyuncak bebek oldum, onun için de yeterince sevimli mimiklerim yokmuş. Cüzdan oldum, içimi dolduramadım. Astar oldum, yüzümü bulamadım. Çakmak oldum, sigaraya yasak geldi. Yasak oldum, onu da kimse beğenmedi. Ayna oldum, kimse aksini sevmedi. Benzin oldum, pahamdan geçilmedi. Saç teli oldum, yeterince ince olduğumu düşünmediler, halat oldum bu yüzden, sen mi gemiyi yanaştıracaksın dediler. Martı oldum, biz sana özgür olamazsın dedik dediler. Taş oldum, yerimde ağar olamadım, bulut oldum, şemalimle bir halta benzemedim. Yıldız olayım dedim, o ışık yokmuş bende. Kalem oldum, yazdıklarım anlaşılmadı. Kitap oldum, anlattıklarım tartışılmadı. Sandalye oldum, kimsenin kıçı rahata kavuşamadı. Çikolata oldum, tek ısırıkta çöpü boyladım. Çöp kutusu oldum, bu sefer işe yaradı, onu da ben kaldıramadım. Tüm bunların üzerine hadi dedim ruh olayım. Ruh dediğin sivri olmaz, soğuk olmaz, güçsüz olmaz, yalan olmaz, boş olmaz, dolu olmaz, yasak olmaz, pahalı olmaz, ince olmaz, kalın olmaz, yeterince özgür olmaz, ışıldamaz, anlaşılmaz, tartışılmaz, rahatlatmaz, ama ben olur...
Senden geçti dediler.
