Arayış

Bir çember çizmiştim kendime, içerisi eğlenceli gibiydi. En azından her kavisi tanıdık, her ayrıntısı göze aşina idi. Sonra bir çember yaklaştı, benimkisiyle kesişti. Kesişim kümesinde buluştu benle diğer ruh. Önce döne döne dans ettik kümenin içinde, sonra karıştık birbirimize. Bir baktık, 2 ruh tek bir insan olmuşuz. Güzel bir insan hem de. Sonra onun çemberi hareketlendi yine, kesişim kümesi yavaş yavaş küçüldü, sonra tamamen yok oldu. O da kendi çemberiyle gözden kayboldu. En son hatırladığım diğer ruhun benden sıyrılışıydı. Güzel insan da, ruhun gidişiyle güzelliğini kaybetti, sade, hatta biraz sıkıcı bir insan olarak benle çemberimde kaldı.

Şu an can sıkıcı bir insan ve bir ruh olarak hayatımıza devam ediyoruz. Günler geçmiyor. Etraftaki çemberlere bakıyoruz. Gözlerimiz diğer ruhu arıyor. Çoğu zaman çemberden çıkmaya cesaret ediyorum, gidip onu bulurum belki diye. Ama dışarısı çok soğuk diye yapamıyorum. Ruhlar çok soğukta yaşayamaz. Ama böyle de hayat çok çekilir değil. Belki bir gün yine onunla çemberlerimiz kesişir diye dua ediyorum. Can sıkıcı insanla tek başıma daha fazla yaşamak istemiyorum.

foto