Uzuuun uzun baktım ona. Çok özlemiştim. Ne zamandır zaten hep aklımdaydı, özellikle geceleri. Bazen saatler geçmek bilmiyor, uyku bir türlü gelmiyordu. Başka şeyler düşünmeye çalışıyordum ama işe yaramıyordu. Ben düşünmemeye çalıştıkça beynime daha da kazınıyordu. Özellikle de kokusu, o kokusu yok mu? Tüm işimi gücümü bırakıp ona koşuyordum, onla konuşuyordum, ondan konuşuyordum. Çocukluğumdan beri devam eden bir tutku bu aslında. Ne zaman, nasıl başladı bilmiyorum, bir şekilde tanıştık onunla. Tanıştığım andan itibaren onu bir daha bırakamayacağımın farkına varmıştım. Bir yandan ona sahiptim, bir yandan yetinemiyordum. Aynı anda etrafımda düzinelerce olsa yine yetinemeyecektim. Aşktan da öte bir duygu bu, hastalıklı bir tutku. Anlatılmaz, tadılır. Bana zarar verdiğinin de farkındayım ama kendime engel olamıyorum. Şu an karşımda ve ben, garsonun masaya tuzu getirmesini daha ne kadar bekleyebileceğimi bilmiyorum. Mantı; seni deliler gibi seviyorum.
Foto
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder